Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024

Εργαστηριο ζωγραφικης στην Ηλιουπολη

 

Θεμα απο το εργαστηριο ζωγραφικης πριν τη νεα τοποθετηση θεματων και καβαλετων. Χρειαζοταν να γινει η αναδιαταξη, χρονια τα ιδια εκθεματα λεγαν οι πιο παλιοι  

Με λαδι και σπατουλα σε καρτολινο. 

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023

Φυτά και άλλα αντικείμενα μέσα στο σπίτι

πυρόγα
Ξεκίνησα τα μαθήματα ζωγραφικής για 2η χρονιά στο Δήμο Ηλιούπολης. Αυτή τη φορά μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε με σπάτουλες και λάδια. Ο δάσκαλος μας είναι ο Μανώλης Τσαμπουράκης. 

Λάδια έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολλά χρόνια με τη βοήθεια πινέλων όταν ήμουν στον Αγιο Στέφανο. Αυτή τη χρονιά έχω πάρει σπάτουλες και προπονούμαι λίγο στο σπίτι φτιάχνοντας σε μικρές επιφάνειες, συνήθως καρτολίνα. Για θέματα βάζω τα διάφορα φυτά ή αντικείμενα  που έχω μέσα στο σπίτι. Τα ρόδια είναι προσφορά του Γιώργου και της Γεωργίας. Στο εργαστήριο για την ώρα φτιάχνω σε μεγαλύτερα μεγέθη αντίστοιχα θέματα που είναι στημένα.


κακτάκια που κοιτάνε τον ήλιο

επισκευή στα αργίτικα ρόδια

        αργίτικα ρόδια και κερί με μπαταρία

μπλε βάζο με πλαστικό λουλούδι, εργαστήριο


Σάββατο 27 Μαΐου 2023

Ο χορός της άνοιξης συνέχεια

     Πριν από αρκετό καιρό, αγόρασα δυο μεγάλες κολοκύθες για να τις ζωγραφίσω.Έψαχνα για ιδέες, βρήκα και μάλιστα αρκετές στο Διαδίκτυο. 

Τελικά σκέφτηκα να συνεχίσω ένα έργο που με έχει εντυπωσιάσει και το είχα ξεκινήσει σε μια άλλη κολοκύθα σαφώς μικρότερη, κάνοντας ένα κομμάτι του.  Όταν έβαλα το έργο του Παρθένη μπροστά μου είδα όμως ότι τα χρώματα που είχα χρησιμοποιήσει στην άλλη κολοκύθα ήταν πολύ σκοτεινά, ενώ το ίδιο το έργο (του Παρθένη) τα θέλει αρκετά ανοικτά. Έτσι μετά από μερικές μέρες, ολοκληρώθηκε το νέο έργο σε πιο ανοικτούς τόνους του γαλάζιου και μου φαίνεται αρκετά ανάλαφρο.






Παρασκευή 26 Αυγούστου 2022

Taormina Ταορμίνα Σικελία καλοκαίρι 2019

Το περασμένο καλοκαίρι, βρέθηκα στη Ταορμίνα της Σικελίας με παρέα. Μείναμε στην Κατάνια και κάναμε εκδρομή και στο ηφαίστειο της Αίτνας αλλά και στο αρχαίο θέατρο της Ταορμίνα.

Η μέρα που φθάσαμε στην Ταορμίνα ήταν ηλιόλουστη και χρειάστηκε να περιμένουμε αρκετή ώρα να βγάλουμε τα εισιτήρια στην είσοδο. Μπαίνοντας στο θέατρο, είδα ότι είχε πολλές κερκίδες, επομένως για να το θαυμάσω έπρεπε να ανέβω πολύ ψηλά.  Αν και είχα κάτι προβληματάκια στη μέση μου που με ψιλοβασάνισαν στην εκδρομή, αποφάσισα ότι δεν θα κάνω άλλη βόλτα στο χώρο, αλλά θα καθίσω στα ψηλά. Αυτή και αν ήταν ιδέα. Ανέβηκα και κάθισα σε ένα σκιερό "παράθυρο"  και αντίκρισα ένα μυστηριακό τοπίο. Ανάμεσα στο άνοιγμα που υπήρχε στη σκηνή του θεάτρου, φαινόταν η Αίτνα. Ένας καπνός από την κορυφή της, γέμιζε την ατμόσφαιρα, κάνοντας και τον ουρανό λίγο γκρίζο και συννεφιασμένο.
Κάθισα αρκετή ώρα ατενίζοντας το τοπίο βγάζοντας καθιστή ένα σωρό φωτογραφίες. Αφού το χάρηκα αρκετά, μου ήρθε και η ιδέα  πως ένα ακόμη όμορφο θέμα θα ζωγράφιζα το χειμώνα που θα μας ερχόταν!

Το νέο έργο ξεκίνησε στα τέλη Νοέμβρη και κατάφερα να το τελείωσε λίγο πριν το Πάσχα. Μπορώ να πω ότι είχε την μεγαλύτερη διάρκεια για την πραγματοποίησή του  από κάθε άλλο ανάλογων διαστάσεων. Πέρασε από διάφορα κύματα, το έφερα σε ένα σημείο το περιβάλλοντα χώρο και άρχισα να ασχολούμαι με το θέατρο. Προσπάθεια στην προσπάθεια δεν κατάφερνα να το στήσω. Όλο και έγερνε, όλο και δεν έλεγε τίποτα. Μάλλον το καφέ είναι ένα χρώμα που δεν το μπορώ και πολύ. Η δασκάλα η Κατερίνα, μου έδειξε ένα τρόπο και βάση αυτού συνέχισα και μετά πολλών βασάνων το ολοκλήρωσα.  Οι άνθρωποι είναι μέρος της εικόνας που έβλεπα, αλλά  μ αρέσει να είμαι και εγώ εκεί. Βρήκα λοιπόν άλλη μια φωτογραφία, την έβαλα στη θέση που θεώρησα καλύτερη και το θέμα ολοκληρώθηκε, τουλάχιστον σαν στήσιμο.

Λουτρά Πόζαρ Αριδαίας καλοκαίρι 2022


 Είχα δει σε φωτογραφίες τα λουτρά Πόζαρ και μ άρεσαν τόσο που θα ήθελα έστω και για ένα τριήμερο ταξίδι να τα εβλεπα και να τα ευχαριστιομουν.

 Όσο είμαστε στη Μυτιλήνη πηγαίνουμε σχεδόν κάθε βδομάδα στα λουτρά της Γέρας, ένας νέος πολύ όμορφος χώρος που μπορείς να απολαύσεις τα ευεργετικά ζεστά νερά του. Είναι ένα εσωτερικός χώρος πισίνα με 2 κρουνούς που βγάζουν αχνιστο νερό και μπορεί να μείνεις και από κάτω για να σε χτυπήσει η δύναμη του. 

Φέτος ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε και τα λουτρά Πόζαρ. Αρχικά είναι 2 πισίνες μεγάλες με νερό στους 37 βαθμούς που χύνεται από πάνω σου με δύναμη και αν βρεις χώρο μπορείς να σταθείς κάτω απ' αυτόν τον ζεστό καταρράκτη και η δοκιμάσεις ν σε χτυπάει με δύναμη. Ωραία αίσθηση. Είναι όμορφα όμως να χαλαρώσεις στη ανοικτή αυτή πισίνα και να ακούσεις να τρέχουν νερα πολλά νερά. Δίπλα ακριβώς είναι ένας καταρράκτης με κρύο νερό που αν καταφέρεις ν περάσεις το πεζούλι μπορείς ν σταθείς εκεί για να σε χτυπήσουν αλύπητα τα κρύα του νερά. Η αίσθηση της ηρεμίας είναι φοβερή, δεν ήθελα να βγω από τα χλιαρά νερά, αλλά πολύς ο κόσμος περίμενε που ήθελε να μπει στη διαδικασία. Έτσι με βαριά καρδιά βγήκα. Την επόμενη όμως μέρα που έβρεχε και η κίνηση ήταν πολύ πεσμένη ήμουν απ' τους πρώτους που μπήκαν μεσα. Άλλωστε ο βρεγμενος τη βροχή δεν τη φοβαται. Κάθισα μέσα  καμιά ώρα και απόλαυσα την ηρεμία και τη χαλάρωση να βρίσκομαι μέσα στη πισίνα και από πάνω να υπάρχει μια ήρεμη βροχή ταυτόχρονα με τα νερά απ' τον δυνατό καταρράκτη. Απίστευτη μουσική!

Όταν ήρθα στο χωριό στη Μυτιλήνη βρήκα ένα τελάρο που είχα αφήσει από πέρσι και έτσι με πολλή χαρά ζωγράφισα τη σκηνή αυτή που μ έκανε να αισθανθώ τόσο όμορφα! 

Το έργο αυτό είναι σε τελάρο  50 επί 70 και με ακρυλικό ζωγραφισμένο. 



Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022

29/6 - 3/7 έκθεση ζωγραφικής στο τμήμα ενηλίκων Ηλιουπολης Β έτος

 Το Σεπτέμβρη 2021 κατάφερα να μπω στην ομάδα ζωγραφικής του Δήμου Ηλιούπολης, μετά από ένα διάστημα 3 ετών που είχα αφήσει την προηγούμενη ομάδα του Δήμου Διονύσου.

 Το 2019 τον Σεπτέμβρη μετακόμισα στο σπίτι που μέναμε μαζί με τον Γιάννη τα πρώτα χρόνια απ το γάμο μας. Ένα μικρό τριάρι κοντά στο μετρό στην Ηλιούπολη. Προσπάθησα με αιτήσεις 3 φορές να γραφτώ και εγώ στο μάθημα του Δήμου αλλά δεν κατάλαβα που κανείς δεν με ειδοποίησε γιατί δεν μπορούσα να πάρω μέρος. Αποφάσισα λοιπόν τον Οκτώβρη να εμφανιστώ στο μάθημα που ήθελα να πάρω μέρος, Τετάρτη απόγευμα να δω τι μπορεί να συμβαίνει. Δεν κατάλαβα γιατί δεν με είχαν πάρει τηλέφωνο να συμμετέχω και εγώ, αφού γεμάτο δεν ήταν το τμήμα. Ήμουν η 9η συμμετοχή ενώ στην πράξη, παρακολουθούσαμε 4 όλοι και όλοι και μια κοπέλα εξ αποστάσεως!! ενώ δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. 

Ζωγραφίζαμε με δάσκαλο τον Μανώλη Τσαμπουράκη  συνθέσεις που υπάρχουν στημένες στο χώρο και ανάλογα τη θέση που έχει ο καθένας ζωγραφίζει αυτό που βλέπει. Υπάρχουν στο χώρο καβαλέτα και τραπέζια με καρέκλες για να έχει ο καθένας τη θέση του. Το μάθημα διαρκεί μόνο 1,5 ώρα, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο γιατί πάντα χρειαζόμουν περισσότερη ώρα για να ολοκληρώσω κάτι.  Κάναμε και μια άσκηση όπου διαλέξαμε ένα έργο ή φωτογραφία που μετά τη χωρίσαμε σε τετραγωνάκια 1χ1 και αντιστοιχίσαμε σε κάθε τετράγωνο το χρώμα που επικρατεί.Διάλεξα γι αυτό το λόγο ένα έργο του Παύλου Σάμιου που μ αρέσανε τα χρώματά του και η εικόνα καλοκαιριού.


Σωτην ιδέα να κάνουμε κάτι κοινό πρότεινα στην ομάδα την λαϊκή αγορά που πριν χρόνια κάναμε στον Άγιο Στέφανο με τότε την δασκάλα και μαθήτρια του Τέτση, Εύη Γραμμένου. Έτσι μια Τρίτη πρωί πήγαμε με τον Γιάννη στη λαική και τραβήξαμε φωτογραφίες στους πάγκους που μ άρεσαν τα χρώματα και μετά έφτιαξα ένα κολάζ με τις φωτογραφίες και δούλεψα πάνω σ αυτό. Έτσι ξεκίνησε το έργο της λαικής αγοράς μετά το Πάσχα που κατάφερε να ολοκληρωθεί στο τελευταίο μάθημα!!





Επισης εκθεσα και τις συνθεσεις που εφτιαξα στο εργαστηριο.



Πέμπτη 8 Απριλίου 2021

Κολοκύθες

 Πριν αρκετά χρόνια, σ ένα όμορφο ταξίδι στην Έδεσσα μου χάρισαν μια κολοκύθα για στόλισμα. Αργότερα σ ένα ταξίδι στον Πύργο Ηλείας, αγόρασα μια φρέσκια και την έβαλα να ξεραθεί. Δεν πήγε πολύ καλά η αποξήρανση δεν ξέρω γιατί. Μαύρισε η κολοκύθα και σκέφτηκα να την πετάξω. Αργότερα σκέφτηκα ότι αν την πλύνω και την ξύσω με συρματάκι υπάρχει περίπτωση να φύγουν αυτές οι μαυρίλες. Τελικά έμειναν ελάχιστες.

 Με την καραντίνα και έχοντας τα πρωινά ελεύθερα ή σχετικά ελεύθερα, αφού δουλεύω το μεσημέρι εξ αποστάσεως με τα παιδιά τους σχολείου, βρήκα χρόνο για ζωγραφική. Η δική μου έχει κομμάτι απ το έργο του Παρθένη ο χορός της άνοιξης που αν και τα χρώματα δεν μπορούν να συγκριθούν με το παραπάνω έργο, δείχνει κίνηση και μια χαρά για τον ερχομό της άνοιξης. 


Η δεύτερη κολοκύθα στην αρχή ήταν να γίνει η συνέχεια του χορού αλλά στο σκιτσάρισμα οι φιγούρες ήταν αρκετά μικρές και έτσι αποφάσισα να γίνει κάτι άλλο. Ο Γιάννης είπε πως ένα όμορφο κόκκινο χρώμα πχ ποδήλατο θα αναδείκνυε την κολοκύθα στο χώρο που θα τη στολίζαμε. Έτσι ψάχνοντας βρήκα κάτι σχετικό και το γέμισα με λεβάντες γιατί όταν τις πρωτοείδαμε τις κολοκύθες στο Τρογκίρ ήταν κάπως έτσι. Δεν είναι ζωγραφισμένες, είναι φτιαγμένες με την τεχνική της χαρτοπετσέτας. Αυτό δεν σημαίνει πως το αποτέλεσμα δεν είναι εντυπωσιακό.