Πριν αρκετά χρόνια, σ ένα όμορφο ταξίδι στην Έδεσσα μου χάρισαν μια κολοκύθα για στόλισμα. Αργότερα σ ένα ταξίδι στον Πύργο Ηλείας, αγόρασα μια φρέσκια και την έβαλα να ξεραθεί. Δεν πήγε πολύ καλά η αποξήρανση δεν ξέρω γιατί. Μαύρισε η κολοκύθα και σκέφτηκα να την πετάξω. Αργότερα σκέφτηκα ότι αν την πλύνω και την ξύσω με συρματάκι υπάρχει περίπτωση να φύγουν αυτές οι μαυρίλες. Τελικά έμειναν ελάχιστες.
Με την καραντίνα και έχοντας τα πρωινά ελεύθερα ή σχετικά ελεύθερα, αφού δουλεύω το μεσημέρι εξ αποστάσεως με τα παιδιά τους σχολείου, βρήκα χρόνο για ζωγραφική. Η δική μου έχει κομμάτι απ το έργο του Παρθένη ο χορός της άνοιξης που αν και τα χρώματα δεν μπορούν να συγκριθούν με το παραπάνω έργο, δείχνει κίνηση και μια χαρά για τον ερχομό της άνοιξης.
Η δεύτερη κολοκύθα στην αρχή ήταν να γίνει η συνέχεια του χορού αλλά στο σκιτσάρισμα οι φιγούρες ήταν αρκετά μικρές και έτσι αποφάσισα να γίνει κάτι άλλο. Ο Γιάννης είπε πως ένα όμορφο κόκκινο χρώμα πχ ποδήλατο θα αναδείκνυε την κολοκύθα στο χώρο που θα τη στολίζαμε. Έτσι ψάχνοντας βρήκα κάτι σχετικό και το γέμισα με λεβάντες γιατί όταν τις πρωτοείδαμε τις κολοκύθες στο Τρογκίρ ήταν κάπως έτσι. Δεν είναι ζωγραφισμένες, είναι φτιαγμένες με την τεχνική της χαρτοπετσέτας. Αυτό δεν σημαίνει πως το αποτέλεσμα δεν είναι εντυπωσιακό.
