Saint Malo

 Στις διακοπές του Ιουνίου,  ταξιδέψαμε προς τη δυτική Γαλλία  στην περιοχή της Βρετάνης και συγκεκριμένα το Saint Malo. Είναι μια παραλιακή  πανέμορφη οχυρωμένη πόλη με πολλά πολλά νησάκια. Το ιδιαίτερό της ήταν ότι είχε άμπτωτη και παλίρροια. Το φαινόμενο με εντυπωσίασε τόσο που όταν γύρισα σπίτι μου ήθελα να κρατήσω ζωντανή την ανάμνηση . Έχω δει το αντίστοιχο στη Χαλκίδα αλλά εδώ ήταν τόσο έντονο. Το πρωί είδα στην παραλία ανθρώπους να κάνουν μπάνιο, παιδιά να παίζουν στην αμμουδιά παιχνίδια, ενώ το βράδυ τα νερά είχαν φύγει προς τα μέσα αφήνοντας μεγάλες ποσότητες άμμου, εμφανίζοντας δρόμο για τα νησάκια, μια πισίνα με βατήρα και πολλά πολλά φύκια. Μέσα σε όλη αυτή την αλλαγή ένα σωρό γλάροι πετούσαν πάνω από τα κεφάλια μας γεμίζοντας τον αέρα με τις φωνές τους.
Ψάχνοντας στις φωτογραφίες δεν βρήκα αυτή που θα ήθελα. έτσι με τη βοήθεια του Γιάννη έκανα ένα κολάζ με όσα θα ήθελα να ζωγραφίσω. Το αποτέλεσμα το βλέπετε παραπάνω.
Λάδι, 50χ70.

Νέγρος

Θέμα αρκετά παλιό. Μια εποχή μ άρεσαν τα θέματα που είχαν σχέση με την Αφρική. Διαβάζοντας ένα National Geographic είδα την παραπάνω φωτογραφία. Νόμισα πως είναι κοπέλα που φορά το καπέλο της και κάθεται κάτω από ομπρέλες. Σε ένα ντοκυμαντέρ όμως που είδα αρκετά χρόνια αργότερα στην τηλεόραση, είδα πως είναι νεαρός που για να κάνει εντύπωση στις κοπέλες χρησιμοποιεί έντονα χρώματα τόσο στο πρόσωπό του όσο και στα ρούχα του!!
Έχω φτιάξει και άλλο θέμα σε ψηφιδωτό από την παρόμοια σκηνή.
ακρυλικό

Οι πανσέδες

Από τα πρώτα έργα ζωγραφικής, στα μαθήματα που παρακολουθούσα. Θυμάμαι ότι η δασκάλα μας είχε φέρει πολύ όμορφους πανσέδες και τους βάλαμε στο βάζο. Το θέμα είχε ήδη στηθεί και μας περίμενε να το ζωγραφίσουμε. Το καταφέραμε να το τελειώσουμε τόσο γρήγορα όσο οι πανσέδες να μην προλάβουν να μαραθούν. Εδώ δουλεύαμε για πρώτη φορά το διάφανο βάζο.
Ακρυλικό.

Η Αφροδίτη του Μονάχου

Φρέσκο έργο, τόσο που δεν έχει τελειώσει ακόμη!!! Κάνοντας μια επίσκεψη στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου μου άρεσε το παραπάνω άγαλμα, είναι η θεά Αφροδίτη. έτσι αποφάσισα εκείνη την ώρα πως θα την κάνω σε ψηφιδωτό. Μ έχει τόσο παιδέψει όμως τόσο, γιατί έχει δεχθεί πολλές παρεμβάσεις. Της έφτιαξα για δεύτερη φορά τη μύτη και μάλλον είναι η καλύτερη έκδοση, αυτή της φωτογραφίας. καθώς πήγα να την κολλήσω όμως ανάποδα με κόλλα πάνω στο κόντρα πλακέ, αυτή  είχε χαλάσει και έτσι το μισό κεφάλι έμεινε πάνω στη ζελατίνα και το άλλο πάνω κόλλησε στο κόντρα πλακέ!!
Έτσι το ξαναξήλωσα και το επιδιόρθωσα. Μεγάλη στεναχώρια.
Μετά το πρόσφατο ταξίδι στην Αθήνα, με την ευκαιρία των εκλογών έφερε και νέα κόλλα και ήδη σήμερα τα κατάφερα να την κολλήσω πάνω στο κόντρα πλακέ, με αρκετή επιτυχία. Τις επόμενες μέρες θα την τσιμεντώσω και θα ανεβάσω την φωτογραφία όπως θα γίνει.

Τα κατάφερα (16/5) και το αποτέλεσμα είναι το παραπάνω.  Παρατηρώντας την έκδοση που δεν ήθελε να κολλήσει διαπιστώνω πως είχε πιο όμορφα μαλλιά, φαινόντουσαν οι μπούκλες της, αλλά τι να κάνουμε την έχασα. Η αλουμινένια κορνίζα που βλέπετε είναι βοηθητική για το τσιμέντωμα και λόγω της μετακόμισης θα μείνει και αυτή ως έχει για την ώρα.
 Τουλάχιστον αυτή η Αφροδίτη ή το είδωλό της θα πάει στην πατρίδα της.

Η νύφη

Είναι από τα πρώτα πρόσωπα που έφτιαξα στα μαθήματα της γλυπτικής που παρακολουθούσα. Έχω χρησιμοποιήσει πηλό. Γύρω από αυτόν χρησιμοποίησα κομμάτια βαμβακερό ύφασμα βουτηγμένα σε ατλακόλ. Υπάρχει μια ανθοδέσμη στη βάση του λαιμού της κοπέλας. Λόγω του επιβλητικού μαλλιού της και συνοδευόμενη απ την ανθοδέσμη της την ονόμασα νύφη. Αποφύγαμε τότε να ασχοληθούμε με τα μάτια, έτσι  αφήσαμε το χώρο κενό, αζωγράφιστο. Η δασκάλα μας φοβόταν ότι το πρόσωπο θα έδειχνε άγριο, αν του ζωγραφίζαμε μάτια . Το χρώμα του δέρματος έγινε απ την ίδια την δασκάλα μας και το πρόσωπο έχει φωτισμό στη μύτη, το μέτωπο και το πηγούνι.

Γοργόνα σε πλοίο

Ταξιδεύοντας από Πάτρα για Βενετία για να περάσει η ώρα είχαμε καθίσει με την Ειρήνη την κόρη μου στη πισίνα, που λόγω θαλασσοταραχής είχα και κύμα!!!! Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και μετά σκέφτηκα ότι το θέμα αυτό, θα μπορούσε να ζωγραφιστεί αλλάζοντας με λίγη παραλλαγή. έκανα μια μικρή επέμβαση στα πόδια της να θυμίζουν γοργόνα. Τη κόρη μου βέβαια για άλλη  μια φορά δεν κατάφερα να την αποτυπώσω στον καμβά, έκανα όμως μια φιλότιμη προσπάθεια.
Ακρυλικό

Υλικά παρμένα από τη θάλασσα

Οι πρόσφατες εκλογές που γίνανε στην Ελλάδα, μου έδωσαν την ευκαιρία αφ ενός μεν να ψηφίσω και αφ ετέρου να φωτογραφήσω και άλλα από τα έργα μου, που βρίσκονται στο σπίτι. Το παραπάνω , έγινε κατά την διάρκεια των μαθημάτων που παρακολουθούσα. Το θέμα είναι παρμένο από τη θάλασσα και γι αυτό επικρατεί και το γαλάζιο χρώμα. Όλο το στήσιμο είναι της δασκάλας μας.
Ακρυλικό

Γαρύφαλλα

Πριν αρκετά χρόνια είχα παρακολουθήσει ένα σεμινάριο. Εντυπωσιάστηκα που στην αίθουσα υπήρχαν αρκετά γαρύφαλλα πάνω στα τραπέζια και είπα να πάω να τα μυρίσω από κοντά. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν ανακάλυψα ότι ήταν ψεύτικα. Το παραπάνω θέμα λοιπόν, κάθισα και το έφτιαξα με τα ίδια υλικά που είχα δει. Πηγαίνοντας σε ένα γάμο μάζεψα ένα σωρό καπάκια από μπύρες και κόκα κόλες. Τα άνοιξα τα έκοψα και τα έβαλα στα συρματάκια. Το αποτέλεσμα το βλέπετε παραπάνω.

παρουσίαση

Τις επόμενες ημέρες θα συνεχίσω την παρουσίαση των υπόλοιπων έργων μου. Σε αυτό με βοήθησε το πρόσφατο ταξίδι μου στην Ελλάδα με την ευκαιρία των εκλογών, όπου τράβηξα φωτογραφίες.

το ολυμπιακό πάρκο στο Μόναχο

 Το διαμέρισμα που μένουμε στο Μόναχο ανήκει στο συγκρότημα των πολυκατοικιών που φτιάχτηκαν το 1972 για τους τότε ολυμπιακούς αγώνες. Οι εγκαταστάσεις λόγω συντήρησης υπάρχουν ακόμη και είναι εντυπωσιακές. Έχουν φτιάξει μια τεχνητή λίμνη και συνήθως μου αρέσει να κάθομαι να την παρατηρώ, έχει πολλά πουλιά,  Εδώ δεν φαίνονται ίσως γιατί είναι και η εποχή που τράβηξα την φωτογραφία. Απεικοινίζονται από αριστερά το κολυμβητήριο, με τις μεγάλες τζαμαρίες. Η σκεπή του θυμίζει τα πανέμορφα βουνά των άλπεων. Δίπλα βρίσκονται ο πύργος της τηλεόρασης και στο βάθος δεξιά το κτίριο της BMV. Με τη δύση του ήλιου τα μεταλλικά κτίρια συνήθως γίνονται χρυσά και είναι ιδιαίτερα.  Από τα ελάχιστα τοπία που ζωγράφισα αυτά τα τρία χρόνια διαμονής μου.
λάδι 50Χ70.

Ο Ψαράς No 2

Να και το πρώτο έργο μέσα σε αυτή τη χρονιά. Θυμάστε τον ψαρά που είχα φτιάξει; Αυτός είναι ο "αδερφός του" λίγο πιο μεγάλος σε μέγεθος και είναι φτιαγμένος και αυτός με έτοιμες ψηφίδες. Όμορφο θέμα παρμένο από τοιχογραφία στη Σαντορίνη. Δεν έχει κορνίζα, αυτό το ασημένιο είναι μια κορδέλα που χρησιμοποιώ για να φτιάξω το πλακάκι. Λόγω καλοκαιρινής μετακόμισης την άφησα για να προστατεύσω τα περιθώρια του.

Κούκλες

 

Για ένα διάστημα η δασκάλα μας η Λιάνα, μας έδειχνε πως να φτιάχνουμε κούκλες από πηλό και σύρμα. Εκείνη την εποχή δούλευα πολύ και έτσι δεν μπορούσα να παρακολουθήσω όλα τα μαθήματα. Έτσι πότε πήγαινα να ακούσω, πότε φωτογράφιζα ότι έβλεπα να αφήνουν οι άλλες μου οι συμμαθήτριες. Έτσι έβγαζα και συμπέρασμα από την πορεία του μαθήματος. Παρ όλα αυτά προσπάθησα και έφτιαξα την πρώτη μου κούκλα -αυτή που βρίσκεται στο αριστερό μέρος της φωτογραφίας-που μοιάζει με γιαγιά. Μετά της έβαλα το ταίρι της, αλλά δυστυχώς δεν βρήκα φωτογραφία του παππού. Τη τρίτη σε σειρά κούκλα που έφτιαξα, είναι η ξανθιά που βλέπετε δεξιά στη φωτογραφία. Νομίζω βρήκε πιο καλή  και τη δείχνει σε νεαρή ηλικία. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η δημιουργία κούκλας, χρησιμοποιείς ένα σωρό τεχνικές μέχρι και ραπτική. Παίζει μεγάλο ρόλο ένα όμορφο φόρεμα πάνω της, τη στολίζει και την κάνει ελκυστική.   

Παλιός δίσκος με κομπολόγια

 

Ένας κλασσικός δίσκος που σερβίρω τσάι, ακουμπισμένος σε ένα στρογγυλό τραπεζάκι.  Σε αυτόν ακουμπάνε δυο κομπολόγια. Μια εποχή μου αρέσανε πολύ να τα κοιτάω και να τα ζωγραφίζω Θέμα που ζωγράφισα στο σπίτι. Ακρυλικό χρώμα.

Κεραμικά βάζα με λουλούδι

 

Άλλο ένα έργο που το ζωγράφισα κατά τη διάρκεια των πρώτων μαθημάτων.

κεραμικό βάζο με φρούτα

 

Από τα πρώτα έργα που ζωγράφισα στα μαθήματα. Νεκρή φύση με βάζο και φρούτα. Ακρυλικά χρώματα.

Παράσταση από φλυτζάνια καφέ

 

Μια φίλη μας έφερε για δώρο δυο όμορφες κούπες ζωγραφισμένες από τοn  Σταθόπουλο.  Μ άρεσε τόσο ο συνδυασμός των χρωμάτων (ροζ με γαλάζιο, εμφανίζεται στη δύση του ήλιου) που πήρα δυο τελάρα και ξεκίνησα τους παραπάνω πίνακες. Συνδετικός ιστός ένα στεφανάκι φτιαγμένο από πηλό, σε ανάλογα χρώματα, στηριγμένο σε κλαδί λυγαριάς.

Οι δυο νέγροι

 

Από τα πρώτα ψηφιδωτά με μικτή τεχνική. Το θέμα είναι παρμένο από μια φωτογραφία του National Geographic που δείχνει κάτω από μια ομπρέλα βρίσκονται δυο νέγροι. Τα πρόσωπά τους είναι από πηλό και έχουν πάνω τους ψηφίδες. Στα κεφάλια τους, έβαλα τουρμπάν που είναι από ύφασμα, περασμένο σε ατλακόλ. Αντί για κορνίζα έχω βάλει αμμουδιά. Το έργο αυτό είναι χαρισμένο. Πήρε όμως θέση στην έκθεση που είχε γίνει το 2006 στο δήμο μας. 

Σερβίρω ελληνικό καφέ

Θέμα δουλεμένο στα μαθήματα ζωγραφικής. Πάνω στο τραπέζι υπάρχει το μπρίκι, το φλιτζάνι και το κομπολόι. Πάλι δουλειά με το  κίτρινο χρώμα και μάλιστα σε συνδυασμό με το καφέ για να αποδοθεί το χρώμα του χαλκού.
Ακρυλικό σε καμβά

Κίτρινο χρώμα

Τ

 

Το θέμα είναι δουλεμένο στα μαθήματα ζωγραφικής που παρακολουθούσα. Εδώ μαθαίναμε το κίτρινο χρώμα. 

Ακρυλικό

Το διαφανές βάζο

Εδώ μαθαίνουμε με τη δασκάλα που κάναμε για λίγο καιρό μάθημα, την εμφάνιση του διάφανου. Είναι δυο αντικείμενα, ο κύβος και το βάζο. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα καλό γιατί έχει μεγάλη λεπτομέρεια.
Ακρυλικό.

καρέκλα με ύφασμα

Ενα μικρό διάστημα στα μαθήματα ζωγραφικής είχαμε αλλάξει δασκάλα. Ήρθε μια κοπέλα που μόλις είχε τελειώσει την ΑΣΚΤ και είχε μεγάλο ενδιαφέρον να ασχοληθεί μαζί μας. Μετά όμως βρήκε δουλειά σε σχολείο και μας άφησε, έτσι συνεχίσαμε με την αρχική μας δασκάλα. Το χαρακτηριστικό των έργων είναι ότι επέμενε στην αποτύπωση των λεπτομερειών.
Ακρυλικό χρώμα.

πρόσωπο

Η κα Ανρί είναι από κάποιο έργο του Ρενουάρ. Την εποχή που ασχολιόμουν με τα μαθήματα γλυπτικής βρήκα αυτό το πρόσωπο που έφτιαξα με πηλό και ζωγράφισα με ακρυλικά χρώματα. 

το καραβάκι της δραχμής

 

Θυμόσαστε την δραχμή μας; Προχωρώντας στη Σταδίου υπάρχει το παραπάνω γλυπτό που μου άρεσε πάρα πολύ σε ανάμνηση του νομίσματος. Το φωτογράφησα και μετά ξεκίνησα τη δημιουργία του με ψηφίδες. Το αποτέλεσμα είναι ξεχωριστό, οι ψηφίδες που έκοψα είναι πάρα πολύ ψιλές και με ταλαιπώρησε λίγο η γραφή για το -ελληνική δημοκρατία- Η κυκλική βάση είναι από ξύλο και είναι έτοιμη.

Η Αφροδίτη της Μήλου

 

Από τα ξεχωριστά έργα μου αυτό. Η βάση είναι από πηλό σε χρώμα γης. Η Αφροδίτη είναι φτιαγμένη επίσης με πηλό άσπρο. Στο σώμα της έχω κολλήσει άσπρες ψηφίδες . όταν προσπάθησα να το ξαναφτιάξω δεν βγήκε με επιτυχία το αντίγραφο. 

Χαρούμενες μέρες

 

Το κλαδάκι αυτό το βρήκα στην παραλία. έμοιαζε με δενδράκι και σκέφτηκα να του κρεμάσω μια κούνια.  Πάνω στην κούνια έβαλα και ένα παιδάκι. Ο τίτλος μπήκε γιατί ήταν τέλος Αυγούστου όταν το έφτιαχνα  και είχα ξεκινήσει ετοιμασίες για το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς. Ηδη φαίνεται στον ουρανό ότι υπάρχει συννεφιά και ο καιρός αλλάζει. Όλα τα παιδιά περνάνε ξένοιαστα χωρίς μαθήματα και σε λίγες μέρες θα αφήσουν τα παιχνίδια για αρχίσουν τα δύσκολα.

 Το παιδάκι μαζί με το σκοινί είναι φτιαγμένα από πηλό, η ζωγραφική έχει γίνει με ακρυλικά χρώματα.

Γοργόνα στο φινιστρίνι και πρόσωπο

Εδώ είναι στα δεξιά ένα  πρόσωπο , είναι μια γοργόνα -έτσι την ονόμασα- που κρατά ένα μεγάλο όστρακο που το έχει κοντά στο αυτί της και ακούει τους ήχους της θάλασσας. Υποτίθεται ότι την βλέπουμε μέσα από ένα φινιστρίνι πλοίου. Είναι φτιαγμένο όλο με πηλό, το όστρακο μάλιστα το έβλεπα και το έφτιαξα. Σε κάποια βουτιά στον Άγιο Ερμογένη, παραλία της Μυτιλήνης, είχα βρει αυτό το τεράστιο όστρακο και ένας βαρκάρης είπε τον τρόπο να βγάλω το εσωτερικό του και να μείνει το κέλυφος. Παλιά τα κάνανε φωτιστικά, βάζανε μια λαμπίτσα μέσα τους.

Το πρόσωπο που βρίσκεται στη μέση είναι φτιαγμένο με βότσαλα από μάρμαρο που αγόρασα. Από κοντά είναι αρκετά άγριο γιατί οι πέτρες έχουν γωνίες.

Για πάντα μαζί

 

Αυτό το έργο έχει αρκετή ιστορία. Πως ξεκίνησε η ιδέα. Κάποια στιγμή είχαμε μια συζήτηση με τη φίλη μου τη Σοφία, που ο γιος της αγαπούσε τις καταδύσεις που έκανε μαζί με την κοπέλα του. Σκεφτήκαμε ότι όταν θα παντρευτεί  ο γάμος τους θα γίνει στο βυθό. Δύσκολο για τους καλεσμένους. Στο δρόμο όμως σκέφτηκα ότι το είχα δει αυτό που είπα. Σε μια ταινία το Unterground του Εμίρ Κουστουρίτσα, η νύφη πνίγηκε και ο γαμπρός βούτηξε μέσα και αυτός στη λίμνη , για να τη βρει και να συνεχίσουν να είναι μαζί. Έβαλα λοιπόν την ταινία, βρήκα το κομμάτι, το πάγωσα, το τύπωσα και ξεκίνησα. Η σκηνή στην ταινία, είχε τραβηχτεί σε δεξαμενή, το νερό ήταν πρασινωπό αλλά αυτό φάνηκε μετά στην επεξεργασία της. Αντικαταστάθηκε λοιπόν το πράσινο, από το γαλάζιο της θάλασσας, έβαλα αμμουδιά και κοχύλια. Εχω χρησιμοποιήσει πηλό στο χέρι και τα πρόσωπα. Η νύφη είναι ζωγραφισμένη και ντυμένη με μπουμπουνιέρα !, ενώ τα σώματα είναι ζωγραφισμένα με ακρυλικά. Η κορνίζα είναι φτιαγμένη με ψηφίδες που χρησιμοποιώ στα ψηφιδωτά. Πολύ μικτή τεχνική.

πρόσωπο σε βότσαλο

 

Τα καλοκαίρια μ αρέσει να μαζεύω πέτρες από την παραλία, άλλες μεγάλες, άλλες με περίεργα χρώματα και σχήματα. όταν έχω την πρώτη ύλη πάντως είναι εύκολο να ξεκινήσω μια ιδέα, δεν ψάχνω τα υλικά. Πάνω σε ένα μεγάλο και πλατύ βότσαλο και με τη βοήθεια του πηλού, είναι ακουμπισμένη αυτή η φιγούρα της κοπέλας. Για να κολλήσω τον πηλό χρησιμοποίησα λίγη ατλακόλ. Η ζωγραφική έγινε με ακρυλικά χρώματα. Ένα διάστημα έκανα μάσκες και γενικά πρόσωπα, στα μαθήματα που παρακολουθούσα. Μάθαμε τεχνική για να τα κατασκευάζουμε και έτσι έφτιαξα αρκετά εκείνη την εποχή σε διάφορες επιφάνειες.  Αυτό το βότσαλο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πρες παπιέ.

Εδώ στο Μόναχο δυστυχώς δεν μπορώ να βρω υλικά, όλη η "φύση" πχ στα πάρκα  είναι τόσο μαζεμένη που και κλαδάκι να ψάχνω δεν βρίσκω και έτσι καταλήγω πχ να αγοράσω διάφορα, που στην Ελλάδα υπάρχουν ελεύθερα. Αυτό θα πει "πολιτισμός" ο απόλυτος έλεγχος του περιβάλλοντος.

δελφίνι με ψάρια

Παρόμοιο θέμα με τα δελφίνια που παίζουν με τα ψάρια, αλλά εδώ έβαλα και ένα κομμάτι τοίχου για να το αλλάξω από το προηγούμενο έργο και να το κάνω παλιό. Άλλωστε δεν μπορώ να φτιάξω ακριβές αντίγραφο, πάντα κάτι προσθέτω ή αφαιρώ.
Δίπλα σε αυτό το έργο βρίσκονται  δυο πέτρες από παραλίες της Χίου.Γενικά οι παραλίες εκεί έχουν τεράστια βότσαλα, συνήθως άσπρα σα μάρμαρα, ενώ αυτή που έχει μαύρα λέγεται "Μαύρα Βόλια". Πάνω τους είναι ζωγραφισμένη η ίδια παράσταση, το πρωί και το βράδυ. Είναι η Παναγία των βράχων, ένα εκκλησάκι -το αναφέρει ο Μυριβήλης- που βρίσκεται στη Μυτιλήνη στη Σκάλα Συκαμινέας.
Όταν πρωτοξεκίνησα να ζωγραφίζω -κάπου στα φοιτητικά μου χρόνια-, χρησιμοποιούσα σμάλτα πάνω σε βότσαλα. Αυτές οι πέτρες είναι όμως μεταγενέστερες, φτιαγμένες με ακρυλικό.

Τα δελφίνια παίζουν με τα ψάρια

Από τη Σαντορίνη πήρα το παραπάνω θέμα. Το παιχνίδι των δελφινιών με τα ψάρια. Οι αρχαίοι αγαπούσαν πολύ τα δελφίνια, στολίζανε τα σπίτια αλλά και τα νομίσματά τους. Εμείς δεν τα πολυβλέπουμε να κολυμπούν στη θάλασσα. Πάντως είμαι τυχερή, γιατί έχω δει να κολυμπάνε δίπλα στο καράβι.
 Χρησιμοποίησα έτοιμες ψηφίδες και για κορνίζα έχω χρησιμοποιήσει αμμουδιά . Το έχω δωρίσει σε φίλους.

Το στεφάνι με τα τριαντάφυλλα

Ακόμη ένα στεφάνι με πολλά τριαντάφυλλα. Αυτό έχει σαν βάση αντί για σύρμα, λυγαριά. Την έκοψα από ένα ρέμα, την καθάρισα (με γάντια γιατί αφήνει λεκέδες στα χέρια) και την έπλεξα σε κύκλο. Μετά από πολύ καιρό αυτή άλλαξε χρώμα και έγινε κίτρινη. Είναι πιο όμορφο αποτέλεσμα, από τη συρμάτινη βάση που έχει το φθινοπωρινό στεφάνι. Τα λουλούδια και τα φύλλα είναι ζωγραφισμένα με ακρυλικά χρώματα.

Φθινοπωρινό στεφάνι

 Πηγαίνοντας προς το σχολείο περνούσα από ένα τεράστιο πλατάνι, που γύρω του βρίσκονταν αρκετές λεύκες. Εκείνο το φθινόπωρο σκέφτηκα να μαζέψω κάποια φύλλα γιατί με είχε εντυπωσιάσει το μωσαικό χρωμάτων που αφήνανε στο έδαφος. Μετά από λίγες μέρες όμως αυτά χάλασαν και έχασαν το χρώματα τους. Έτσι αποφάσισα να πάρω πηλό και να τα αποτυπώσω - πάτησα τα φύλλα πάνω στον πηλό και βγήκαν με την παραμικρή τους λεπτομέρεια - μαζί με φύλλα από ένα πεντάφυλλο που έχω στην αυλή του σπιτιού. Φρόντισα πριν στεγνώσει ο πηλός να του δώσω και καμία στροφή για να μη βγούνε τα φύλλα ίσια. Έφτιαξα με ακρυλικό, τα χρώματα που ήθελα και τελικά το αποτέλεσμα ήταν το παραπάνω. Κάπως έτσι έμεινε ζωντανή η εικόνα των πεσμένων φύλλων του φθινοπώρου. Όλα τα έχω στηρίξει πάνω σε ένα στεφάνι φτιαγμένο με σύρμα.

Η νεραντζούλα από το αναγνωστικό

 Κοιτάζοντας το αναγνωστικό του δημοτικού, ανακαλύπτω ότι μπορώ να φτιάξω ολόκληρη παράσταση.  Αντί για νερατζούλα εγώ είχα ήδη έτοιμη την πορτοκαλιά. Έτσι μπορούσα να συνεχίσω με ζωγραφική και να φτιάξω τον πορτοκαλεώνα. Αυτός είναι φτιαγμένος με ακρυλικό χρώμα. Η σύνθεση αυτή είναι πολύ χαρούμενη. Το πρόβλημα ήταν πως θα γινόταν να φτιάξω τα παιδάκια τον Μίμη και την Άννα; Εκείνη την εποχή μαθαίναμε στα μαθήματα που παρακολουθούσα, να φτιάχνουμε κούκλες, μα είχα χάσει λόγω δουλειάς αρκετά από αυτά Έτσι προσπάθησα να φτιάξω μόνη μου τις φιγούρες των παιδιών, ακόμη και τα ρούχα τους. Η περίφραξη είναι φτιαγμένη από πηλό, δεν ζωγραφίστηκε όμως ποτέ και θεωρώ το έργο ατέλειωτο.  Παλιά το συνήθιζα αυτό γιατί μου έφευγε ο ενθουσιασμός και έκανα κάτι άλλο. Η πόρτα του πορτοκαλεώνα είναι ξύλινη. Το αποτέλεσμα το βλέπετε παρακάτω. Η όλη σύνθεση πατάει πάνω σε ένα πράσινο χαλάκι που θυμίζει γκαζόν, αλλά στη φωτογραφία δεν φαίνεται.

η πορτοκαλιά

Να και το πρώτο δενδράκι που έφτιαξα όταν παρακολουθούσα μαθήματα στο δήμο. Είναι μια πορτοκαλιά φτιαγμένη από πηλό, τα πορτοκάλια και τα φύλλα της. Ο κορμός της είναι από σύρμα καλυμμένο με πανί. Είναι ζωγραφισμένη με ακρυλικά χρώματα.Η βάση της είναι στερεωμένη με τσιμέντο.

Η αχτένιστη

Το παραπάνω ψηφιδωτό είναι βασισμένο σε ένα έργο του Ντα βίντσι με το όνομα "η αχτένιστη". Είναι ένα προσχέδιο προσώπου που θα χρησιμοποιούσε σε κάποιο έργο του. Δεν τον ενδιέφερε να τελειώσει αλλά να μελετήσει το πρόσωπο. Το βρήκα σε ένα βιβλίο που έχει αρκετά έργα του και είπα να το φτιάξω γιατί είχε ενδιαφέρον. Το δύσκολο ήταν να σχηματιστεί το πρόσωπο με ψηφίδες έτσι χρησιμοποιήθηκε μια σταθερή γραμμή ψηφίδων από μαύρο και καφέ χρώμα για να μη χαλάσει το σχήμα. Μετά γεμίστηκε με ψηφίδες προσέχοντας το φωτισμό στα μάγουλα και το μέτωπο και με τη βοήθεια της δασκάλας μπήκε αυτό το υπέροχο ροζ τριγύρω. Πρέπει να χρειάστηκα κανένα δίμηνο για να το τελειώσω. Μάλιστα στο ξεκίνημα επειδή δεν έβγαινε καν πρόσωπο το χάλασα και το ξανάφτιαξα.

Τα ρόδια

Τέσσερα ρόδια που συμβολίζουν την τύχη. Το ένα είναι αληθινό. Χρησιμοποιούνται για μολυβοθήκες και είναι χαρισμένα σε φίλους. Είναι φτιαγμένα από χαρτί και πηλό και ζωγραφισμένα με ακρυλικό χρώμα.

στεφάνι ελιάς 2

Στεφάνι ελιάς όμοιο με προηγούμενο αλλά στηριγμένο πάνω σε ένα κομμάτι χαλκού.

στεφάνι ελιάς

Αν και η φωτογραφία μάλλον αδικεί το στεφάνι της ελιάς. Είναι φτιαγμένο με πηλό και σύρμα.

Το λουλούδι

Αυτά τα βότσαλα είναι από μια συλλογή της γιαγιάς Μαρίας από τον Πάτο, μια οικογενειακή παραλία πολύ κοντά στο Αγιο Ισίδωρο. Προσπάθησα να τα συνθέσω -κάτι σαν παζλ- σε ένα πίνακα. Το αποτέλεσμα βγήκε πάντως αρκετά καλό για μένα, γιατί είναι ένα λουλούδι που ξεφυτρώνει μέσα από  βράχο.

Η προσωπογραφία μου

Αρχικά πήρα μια φωτογραφία της Ειρήνης της κόρης μου, όμως όταν ξεκίνησα να το δουλεύω δεν μπορούσα να βγάλω τη μορφή της. Το αποτέλεσμα ήταν να φτιάξω τον εαυτό μου! Τα βότσαλα είναι και αυτά από την παραλία του Αγίου Ισιδώρου, ενώ για τα περιγράμματα των ματιών έχω χρησιμοποιήσει κλασσικές ψηφίδες μαύρες. Επίσης ψηφίδες χρησιμοποίησα και στα χείλη, καθότι είναι δύσκολο να βρεθούν κόκκινα βότσαλα. Τόλμησα να χρησιμοποιήσω και μεγάλα βότσαλα καθώς και έχω κάνει προσπάθεια να υπάρχει και σκίαση.

Τα δελφίνια

Στο μπαλκόνι, παρέα με την αθηναϊκή τριήρη βρίσκονται τα ψάρια από την Σαντορίνη. Είναι και αυτά φτιαγμένα με βότσαλα από την παραλία του Αγίου Ισιδώρου. Δυστυχώς δεν έχω άλλη φωτογραφία πιο κοντινή και είναι δύσκολη η επαναφωτογράφισή τους λόγω της απόστασης που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. Αυτά τα δελφίνια τα βρήκα να στολίζουν ένα νόμισμα εκείνης της εποχής.

Η αθηναϊκή τριήρης

Το παραπάνω έργο, είναι φτιαγμένο με υλικά από τη θάλασσα. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνουμε για διακοπές στη Μυτιλήνη. Η παραλία του Αγίου Ισιδώρου έχει πολύ όμορφα βότσαλα. Κάποια στιγμή και ενώ είχα ασχοληθεί με ψηφιδωτό στα μαθήματα του Δήμου, άρχισα να κοιτάω το πολύχρωμο μωσαϊκό της παραλίας. Άρχισα λοιπόν να αναγνωρίζω πολλές αποχρώσεις εκτός από τα αγαπημένα μου άσπρα βότσαλα που τα έλεγα κουφέτα που πάντα έπαιρνα κάποια μαζί μου να τα στολίσω. έτσι κάποια στιγμή άρχισα συστηματικά δουλειά συλλογής βοτσάλων. Τα έβαζα σε σακουλάκια και κοιτούσα και το μέγεθός τους ώστε να μην είναι μεγάλα. Το ξυλαράκι που κρατάει τα πανιά, είναι και αυτό από αυτή την παραλία μαζεμένο, το έχει δαμάσει η θάλασσα. Η μύτη της τριήρης είναι από κεραμίδι. Τα κύματα είναι χωρισμένα με σύρμα, δεν ξέρω κατά πόσο φαίνονται και υπάρχουν και συρμάτινα ψάρια στη θάλασσα. Έχω χρησιμοποιήσει και αμμουδιά πάνω στην επιφάνεια για να είναι πιο πειστικό το αποτέλεσμα.

Ελφ -ξωτικό

Ένα elf κοινώς ξωτικό, που το βρήκα πάνω στην πυτζάμα της Ειρήνης και μου άρεσε. Τώρα ελπίζω να διακοσμεί το δωμάτιο φίλης της.
Ακρυλικό

το εκκλησάκι

Και το παραπάνω θέμα είναι από το Κόλπο της Γέρας στη Μυτιλήνη. Είναι ένα πεντάμορφο άσπρο εκκλησάκι χτισμένο σε προβλήτα του κόλπου, ούτε που θυμάμαι το όνομά του, και το χτυπάει ο ήλιος όλη την μέρα. Η φωτογραφία ήταν μεσημεριανή, όπου και οι ακτίνες του ήλιου είναι κάθετες και δεν σου επιτρέπουν να δεις σκιές παρά ελάχιστες. Η καλύτερη ώρα για τοπία τελικά είναι το απόγευμα, μακρινές σκιές, χρώματα γλυκά και απολαμβάνεις πολύ ώρα σε σχέση με την ανατολή που είναι πολύ έντονη. Το εκκλησάκι βρίσκεται λίγο πιο κάτω από τον ανεμόμυλο, όπως υπάρχει και μια παραλία που τη λέω παράδεισο. Αν και τόσα χρόνια δεν έτυχε να κολυμπήσω εκεί, ούτε την έχω φωτογραφήσει από κοντά, αλλά καθώς περνάμε με το αυτοκίνητο μου αφήνει αυτή την εικόνα. Τελικά αυτός ο κόλπος έχει διαμαντάκια αν και η θάλασσά του είναι πολύ ρηχή, και όσοι μένουν εκεί, ταξιδεύουν σε άλλες παραλίες για να χαρούν το μπάνιο τους. Το βράδυ στα νερά του κόλπου, καθρεπτίζονται τα  απέναντι χωριά πάνω στην ήρεμη θάλασσα ενώ το φεγγάρι όπως λέμε κάνει στράτα, δηλαδή κάνει δρόμο πάνω στα νερά του κόλπου. Δυστυχώς δεν μπορώ να ζωγραφίσω το βράδυ γιατί νομίζω ότι δεν θα καταφέρω να βγάλω έστω και λίγο από τη μαγεία του. Το πρωί όπως βλέπετε είναι όλο χρώματα, έχει άλλη ζωή.

Ανεμόμυλος της Γέρας

Στη Μυτιλήνη, στον κόλπο της Γέρας πριν μερικά χρόνια ανακαίνισαν τον παλιό ανεμόμυλο που βρίσκεται ακριβώς πάνω στη θάλασσα. Του βάλανε και πανιά να ακούγεται όταν γυρίζει. Έτσι κάποιο μεσημέρι κανόνισα να τον φωτογραφίσω για ζωγράφισμα, γιατί είναι πολύ όμορφος και επιβλητικός. Τον θεωρώ από τα αγαπημένα μου έργα. Φέτος που ξαναπέρασα, δυστυχώς ήταν εγκαταλελειμμένος και τα όμορφα πανιά του ήταν σκισμένα και τα ξύλα του σπασμένα. Αυτά θέλουν τακτική συντήρηση, γιατί η θάλασσα αλλά και οι άνεμοι τα φθείρουν.
Ακρυλικό.

Ο φάρος

το θέμα είναι παρμένο από την "πολίτικη κουζίνα". Μου άρεσε πολύ αυτή η ταινία. είχα απομονώσει κάποιες φωτογραφίες της για ζωγράφισμα, αλλά για την ώρα μόνο τη παραπάνω σκηνή κατάφερα. Το δρομάκι σε πάει κατευθείαν να αγναντέψεις τη θάλασσα, Αυτή δεν είναι και πολύ ήσυχη, έχει κυματάκι, χώρια ότι έχει και αέρα. Εκεί κάπου στο φάρο -στην ταινία- καθόντουσαν τα παιδάκια αλλά τα έχω σε άλλο στιγμιότυπο. Η κόκκινη ομπρέλα γυρίζει παντού στην ταινία χαρίζοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα στο θέμα.
Το χάρισα στο δάσκαλο των γερμανικών.
Λάδι 50Χ70.

Καρέκλα με φρούτα

Το παραπάνω έργο είναι φτιαγμένο κατά την διάρκεια των μαθημάτων Η καρέκλα είναι ξύλινη και λίγο στραβωμένη. Κάπου δεν μου έβγαινε όμως και είχα σχεδιάσει και ζωγραφίσει την καρέκλα μέχρι την θέση της. Συνήθως δεν έπαιρνα το έργο στο σπίτι για να το ξαναπάω και το είχα αφήσει στην αίθουσα. όσοι λοιπόν το βλέπαν το σχολιάζανε, α καρέκλα στα σύννεφα, δεν ακουμπάει πουθενά, τι θα φτιάξει από κάτω;  Τι ιδέα και αυτή. Την επόμενη φορά που της έβαλα πόδια, μετά από τρομερή ταλαιπωρία γιατί μου φεύγανε συνέχεια οι γωνίες της, μου είπαν πως τους χάλασα το σενάριο!! Αυτό ταξίδεψε και μέχρι το Μόναχο, έχει μπει σε κορνίζα με τζάμι και στολίζει την τραπεζαρία μαζί με άλλα παρέα.
Λάδι σε μουσαμά.