Κάγια, παραλία της Συκαμιάς Λέσβου

Η Κάγια είναι μια ονειρική παραλία δίπλα στο λιμανάκι της Συκαμιάς Λέσβου. Πρέπει να ξέρεις για να πας εκεί, αν και τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αρκετά γνωστή. Τα νερά της είναι κρύα και κρυστάλλινα και η παραλία της γεμάτη από μαύρες μεγάλες πέτρες. Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν αρμιρίκια και όσο ζέστη και να κάνει μπορείς να μείνεις από κάτω ξαπλωμένος όλο το μεσημέρι χωρίς να καείς. Έχει και δυο ταβέρνες, στην μια συνήθως τρώμε και πίνουμε και είναι σκέτη απόλαυση. Έχοντας καλή παρέα,  συνοδεία με σαρδελίτσα και ουζάκι, ατενίζω τα παράλια της Τουρκίας. Απέναντι βρίσκεται η αρχαία Άσσος, δεν την έχω δει από κοντά διάβασα όμως ότι έχει ναό και θέατρο. Πέρσυ πέρασαν πάρα πολλοί πρόσφυγες από αυτό το στενό και η παραλία είχε πλημμυρίσει από πορτοκαλί σωσίβια, αδιάβροχα και βάρκες. Φέτος είχαν μαζευτεί όλα και η παραλία συνέχισε να ζει στους παλιούς ρυθμούς της.

Καθώς ήμουν καθισμένη στην ταβέρνα το καλοκαίρι, χωρίς την παρέα των αγαπημένων μου φίλων, σκέφτηκα ότι αυτή τη σκηνή πρέπει να την ζωγραφίσω για να μου θυμίζει τις υπέροχες ώρες που περνάω όταν πηγαίνω εκεί.

Όταν τελείωσα την Αθήνα του 20 η Κατερίνα -η δασκάλα μας-  δεν έστειλε νέο θέμα για να προλάβουν να την ολοκληρώσουν όλοι. Έτσι ήρθε η ώρα για την Κάγια. Απ ότι φάνηκε χρειάστηκε και αρκετό καιρό για να ολοκληρωθεί το έργο μιας και το ζωγραφίζω την ώρα του μαθήματος και όχι στο σπίτι. Αυτή τη φορά αύξησα και τις διαστάσεις του τελάρου για να έχω μια άνεση στο χώρο. Έχουν περάσει αρκετά μαθήματα με το ίδιο θέμα και κάθε φορά υπάρχει και η περιέγεια από τους συμμαθητές μου να δουν την εξέλιξή του. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει όμως, αν και εγώ το απολαμβάνω και δεν βιάζομαι να το τελειώσω. Διακρίνεται στο βάθος ένα από τα φορτηγά καράβια που περνούν το στενό, καθώς και ένα σωσίβιο για να θυμίζει το περσινό καλοκαίρι. Τα αρμιρίκια με παίδεψαν αρκετά, ευτυχώς όμως βοήθησε η Κατερίνα και ομόρφυνε το τελικό αποτέλεσμα.
Λάδι 50χ70

Αθήνα του 1920

Η ιδέα για αυτόν τον πίνακα ξεκίνησε από μια παλιά φωτογραφία ασπρόμαυρη που μας έστειλε η δασκάλας μας με θέμα τη γειτονιά Πατησίων και Ηπείρου της Αθήνας του 1920. Δύσκολο το θέμα αλλά μια νέα πρόκληση για μένα. Αν και η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη η Κατερίνα πρότειναι να γίνει σέπια δηλ σε αποχρώσεις του καφέ.

Πως είναι να ζωγραφίζω όμως με τους τόνους του καφέ και μόνο καφέ; Στην παλέτα έβαλα τρία χρώματα, άσπρο, καφέ, σκούρο μπλε. Δεν χρησιμοποίησα κάτι άλλο και προσπάθησα να βγάλω τις αποχρώσεις του. Το αποτέλεσμα μ άρεσε αρκετά, αν και στην αρχή είχα πει ότι θα είναι δύσκολο να έχεις μια αρκετά μεγάλη γκάμα χρωμάτων και να χρησιμοποιείς μόνο 3 από αυτά. Συνηθίζω να τοποθετώ τα χρώματα όλα πάνω στην παλέτα, αρχίζοντας από δεξιά με το άσπρο και καταλήγοντας στο μαύρο αν και μαύρο- μαύρο δεν χρησιμοποιώ. Προτιμώ να το βγάζω με καφέ και σκούρο μπλε για να μην είναι έντονο. Εκεί που το χρησιμοποιώ είναι για να βγάλω το γκρίζο χρώμα, το θεωρώ πολύ πιο εύκολο.
Χρειάστηκα τέσσερα μαθήματα για να το ολοκληρώσω αλλά νομίζω ότι έμαθα και αρκετά πράγματα. Με παίδεψε λίγο το σχέδιο. Σκεφτόμουν ότι το επόμενο έργο θα πρέπει να έχει το χώρο του, έτσι άλλαξα στο επόμενο τις διαστάσεις.
Λάδι 40χ 50

εγκαίνια της έκθεσης 24-6-2016

 Πέντε έργα παρουσίασα στην έκθεση. Τα ονόματά τους:  τα ποδήλατα, ο ανεμόμυλος της Γέρας, η βροχή, το χωριό Bibury και ο ηλιανθός. Φέτος ήταν σε πλήθος περισσότερα από πέρσι, όλα τα δημιουργησα την ώρα των μαθημάτων γιατί δεν έβρισκα ώρα να ζωγραφίσω στο σπίτι.

 Μπροστά από τα έργα μου με την δασκάλα μου την Κατερίνα.

Όλη η ομάδα της ζωγραφικής σε μια φωτογραφία. Φέτος το μάθημα είχε πολύ κόσμο. Τα έργα πλημμύρισαν την αίθουσα με όμορφες εικόνες και τη γέμισαν με χαρούμενα χρώματα.

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής

Φίλοι μου σας περιμένω στο Πολιτιστικό Κέντρο Δροσιάς που βρίσκεται Γρ. Λαμπράκη 19, στη Δροσιά, στις 24, 25 και 26 Ιουνίου 2016 και ώρες 7-9:30μμ   στα πλαίσια του εορτασμού του Καλοκαιρινού Πολιτιστικού Φεστιβάλ ΔΙΟΝΥΣΙΑ 2016.
Στο χώρο αυτό, θα υπάρχει ομαδική έκθεση ζωγραφικής και αγιογραφίας του τμήματος ενηλίκων του ΟΝΑΠ "Θέσπις" όπου θα εκθέσω και εγώ τα φετεινά μου έργα με δασκάλα την Κατερίνα Καλπακίδου Γιαννακοπούλου. Κάποια από αυτά, είναι ήδη παρουσιασμένα στο μπλογκ. 
Περισσότερα για το φεστιβάλ αυτό στο http://www.edionysos.gr/2016/06/2016-7.html

Bibury χωριό στην Αγγλία

Πριν αρκετό καιρό ξεκίνησα το συγκεκριμένο έργο που δείχνει την εξοχή στην Αγγλία. Η δασκάλα μας η Κατερίνα Γιαννακοπούλου Καλπακίδου μας το έστειλε με mail για να ασχοληθούμε με την προοπτική. Οι ενστάσεις μου ήταν μεγάλες, όχι γιατί δεν ήθελα να μάθω το αντικείμενο αλλά με το ίδιο το θέμα. Δεν αντέχω να ζωγραφίζω τους μουντούς ουρανούς της βόρειας Ευρώπης.
Αλλά σαν καλή μαθήτρια το προσπάθησα και το αποτέλεσμα νομίζω είναι αρκετά πειστικό.

Βέβαια ενδιάμεσα προσπάθησα να του δώσω ένα άλλο χρώμα προς το μεσογειακό, αλλά μετά σκέφτηκα πως θα έβγαινε κάποιο άλλο χωριό.
Η φωτογράφιση του έργου έγινε από την Κατερίνα.

Λάδι 40Χ50

η κυρία στυλοθήκη - χαρτοπολτός

Συνέχεια των δημιουργιών με τον χαρτοπολτό, ακολουθεί άλλη μια κατασκευή από το pinterest. Σκέφτηκα να είναι λίγο χρηστικό το αντικείμενο, οπότε έφτιαξα την κυρία και στο κεφάλι στήριξα σύρμα για να χρησιμοποιηθεί μετά για στυλοθήκη.
Ξεκίνησα σαν βάση με το μπουκάλι του γάλακτος το οποίο έκοψα στο επιθυμητό ύψος και στήριξα πάνω σε αυτό το κεφάλι της κυρίας. Με ενα στρώμα από εφημερίδα κάλυψα το πλαστικό μπουκάλι και στο τέλος έβαλα και το μαλλί της κυρίας με χαρτί και αυτό. Όλη η κατασκευή καλύφτηκε από χαρτοπολτό και στο τέλος έβαλα τα συρματάκια στο κεφάλι της.
Ακολούθησε η ζωγραφική με ακρυλικά χρώματα και έτοιμο το νέο αντικείμενο.

ο κλόουν - χαρτοπολτός

Η Ειρήνη ήθελε να δωρίσει ένα (αποκριάτικο) κλόουν φτιαγμένο με χαρτοπολτό- παπιέ μασέ. Βρήκε λοιπόν δυο όμορφες εικόνες και μου τις έστειλε. Κοίταξα τη μια, μου φάνηκε απλή σε κατασκευή, μου θύμισε την γάτα. Κοίταξα την άλλη και μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και δύσκολη. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ξεκινήσω τη δύσκολη, δηλ με χρήση σύρματος, εφημερίδας και χαρτοπολτού. Βλέπετε παρακάτω τα απαραίτητα υλικά για το ξεκίνημα. Το σχεδίασα πάνω στην εφημερίδα για να βλέπω τις αναλογίες. Όχι και άσχημη ιδέα αν και είχα αρκετή απόκλιση από το σχέδιο, βγήκε πιο μεγάλος.

Με τις εφημερίδες μετά κάλυψα το συρμάτινο σώμα, φτιάχνοντας και ξεχωριστό κεφάλι. Όλη η κατασκευή την περνάω με χαρτοταινία για να σταθεροποιηθεί.

 Τα χέρια του είχαν 3 δάχτυλα αλλά αποφάσισα να προσθέσω και άλλα δυο για να είναι ανθρώπινη η φιγούρα. Οταν αποφάσισα ότι στήθηκε η κατασκευή την πέρασα με χαρτοπολτό. Αυτή τη φορά είναι διαφορετική μάρκα αγορασμένη από τα μαγαζιά Max μου φάνηκε πιο καλός αν και απ ότι βλέπετε χρειάστηκε λίγη ποσότητα.
Μια βδομάδα χρειάστηκε για να στεγνώσει. Μετά πήρα τα ακρυλικά χρώματα και έβαψα τον κλόουν.

 Τα μαλλιά είναι από ένα κουβάρι μαλλί που έχω και είναι κομμένα και ραμένα πάνω στο κεφάλι του. Το καπέλο δεν το είχα προνοήσει να το κατασκευάσω με χαρτοπολτό. Βρήκα ένα αλουμινόχαρτο από καπάκι γιαουρτιού, το έκανα χωνάκι και το έβαψα. Τα μαλλιά και το καπέλο είναι κολλημένα με ατλακόλ.

η γάτα - χαρτοπολτός-

Ο χαρτοπολτός είναι ένα ενδιαφέρον υλικό γιατί φτιάχνεις αντικείμενα πολύ ελαφριά. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω στο pinterest και βρήκα διάφορες ιδέες. Είπα λοιπόν να ξεκινήσω να φτιάξω κάποια από αυτές. Είδα μια γάτα μπλε και σκέφτηκα ότι θάταν καλό να πειραματιστώ λιγάκι και να φτιάξω μια δική μου.
Βρήκα ένα μπουκάλι από γάλα το καθάρισα καλά καλά και το έβαλα σαν βάση για τη γάτα μου. Το τύλιξα πολύ καλά με εφημερίδα και άρχισα να φτιάχνω το κεφάλι της. Στο τελικό στάδιο έφτιαξα τα πόδια της με χαρτοπολτό ενώ κάλυψα και όλο της το σώμα με χαρτοπολτό. Δυστυχώς δεν κράτησα σε φωτογραφία τα διάφορα στάδια κατασκευής αλλά επιφυλάσομαι σε επόμενη κατασκευή. Άφησα να στεγνώσει μια βδομάδα και την ζωγράφισα με πράσινο και πορτοκαλί χρώμα για νάναι χαρούμενη. Το αποτέλεσμα μου φάνηκε καλό. Όταν την παρουσίασα στο μάθημα άκουσε ωραία λόγια.

Πάνινη γαντόκουλα με χαρτοπολτό - η μάγισσα

Τα μαθήματα για την πάνινη κούκλα συνεχίζονται. Με τη νέα χρονιά, νέο υλικό ήρθε να χρησιμοποιηθεί: ο χαρτοπολτός.   Το είχα ακουστά ότι με χαρτοπολτό φτιάχνεις διάφορες κατασκευές.  Αγόρασα απ το βιβλιοπωλείο λοιπόν ένα πακέτο χαρτοπολτό - γνωστό και ως papie mache και ξεκίνησα. Η ιδέα ήταν να φτιάξει η ομάδα για την πάνινη κούκλα, μάγισσες. Το νέο υλικό δεν με ενθουσίασε γιατί δεν γινόταν να πλαστεί σαν ζυμάρι όπως είχαμε συζητήσει στο μάθημα. Ταλαιπωρηθήκαμε για αρκετή ώρα, γιατί οι οδηγίες στη συσκευασία δεν ήταν καλές και βγήκε αραιός ο πολτός, δεν μπορούσε να πλαστεί καθόλου και γέμισαν τα χέρια μου με αρκετό μίγμα. Βέβαια το πρόσωπο της μάγισσας είναι σκληροτράχηλο, έτσι τα κεφαλάκια που δημιουργήθηκαν έγιναν όσο πιο άγρια γινότανε ΄Οταν στο τέλος καθαρίζαμε το τραπέζι εργασίας με το πράσινο σφουγγαράκι ήταν σχεδόν αδύνατο να το καθαρίσουμε. Όταν χρησιμοποιήσαμε χαρτί κουζίνας το μίγμα βγήκε ως δια μαγείας απ τα χέρια και καθαρίστηκε και το τραπέζι. Θαύμα.

Στο μάθημα έφτιαξα μια ήρεμη φιγούρα, που βγήκε με ανδρικά χαραχτηριστικά. Για κορίτσι το πήγαινα, αλλά δεν μπορούσε να εμφανιστεί. Μετά προσπάθησα στο σπίτι να φτιάξω το πρόσωπο μιάς μάγισσας χρησιμοποιώντας και ένα κομμάτι σύρμα για να στηρίξω τη μύτη της. Αυτή η φιγούρα βγήκε πιο πειστική. Σε επόμενο μάθημα τις ζωγραφίσαμε με ακρυλικά χρώματα και έφτασε η ώρα για το ντύσιμο.

Ένα απλό φόρεμα που καλύπτει το χέρι που κρατάει το κεφάλι. Έτοιμες λοιπόν.
Οι φιγούρες είναι πολύ ελαφρές, έτσι βάζοντας το χέρι μου από κάτω στο λαιμό μπορώ να τις κινήσω και να παίξω κουκλοθέατρο.

Ο ανεμόμυλος της Γέρας

Τα μαθήματα της ζωγραφικής γίνονται κάθε Δευτέρα 6-9 και η ομάδα μας όλο και μεγαλώνει απ την περσινή χρονιά. Αρκετές φορές είμαστε πάνω από 10-14 άτομα και η δασκάλα μας η Κατερίνα τρέχει και δεν προλαβαίνει.

Κάποια στιγμή μας έστειλε με mail ένα θέμα ανεμόμυλους. Εκεί υπήρχαν οι κλασσικοί ανεμόμυλοι της Μυκόνου καθώς και ένας από την Ολλανδία. Στην αρχή σκέφτηκα ότι είναι ευκαιρία να φτιάξω ένα του εξωτερικού μιάς και τους έχω δει και ακούσει από κοντά,  αλλά αργότερα μου ήρθε μια άλλη πιο καλή ιδέα. Να ξαναφτιάξω τον αγαπημένο μου ανεμόμυλο που βρίσκεται στον κόλπο της Γέρας στη Μυτιλήνη και που πριν αρκετά χρόνια είχα ξαναζωγραφίσει. Αυτή τη φορά στο μάθημα θα ήταν πάνω σε δική μου φωτογράφιση κάπου το 2007. Έψαξα λοιπόν τα αρχεία φωτογραφιών που επιμελώς συντηρεί ο Γιάννης και έτσι τη ανακάλυψα.

Πρέπει να έκανα τουλάχιστον 3 μαθήματα ζωγραφικής και το αποτέλεσμα μ άρεσε πολύ. Η δασκάλα μου είπε να  ξαναδουλέψω  τα βουνά, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα ήθελα άλλο. Έτσι  κρέμασα τον πίνακα στο σπίτι μου και όταν τον βλέπω είναι σαν να έφτασε το καλοκαίρι. Υπάρχει και μια λεπτομέρεια στη βάρκα.

Λάδι 40Χ50.

Τα ποδήλατα

Όταν ξεκίνησε η νέα χρονιά μαθημάτων ζωγραφικής, η δασκάλα μας η Κατερίνα πρότεινε για θέμα "ποδήλατα".  Έτσι παρατήρησα καλά καλά τις φωτογραφίες και κατέληξα στη παρακάτω.

Βασικά ήταν δυο ποδήλατα μαζί, αλλά έλεγα πως δεν θα καταφέρω να τα ζωγραφίσω, έτσι μια ιδέα της Κατερίνας ήταν να βάλω και άλλο ένα ποδήλατο στο θέμα. Δεν είχε άδικο, πρόσθεσα λοιπόν μισό γυναικείο ποδήλατο και έτσι γέμισε το τελάρο με μια ξένοιαστη εικόνα.
Για την ώρα στολίζει το τοίχο μας περιμένοντας την καλοκαιρινή έκθεση.
Λάδι 40χ50

Επίσκεψη στη Σχολή Καλών Τεχνών

Την Δευτέρα 11-1-2016 η δασκάλα της ζωγραφικής Κατερίνα Καλπακίδου Γιαννακοπούλου μας πρότεινε να επισκεφτούμε την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών για να γνωρίσουμε από κοντά το χώρο αυτό.  Ήταν λίγο μακριά από την περιοχή μας αλλά η επίσκεψη αυτή ήταν και μια πρόκληση για μας. Που να φανταστούμε όμως ότι θα είχαμε και την τιμή να γνωρίσουμε τον δάσκαλό της στην αγιογραφία, ζωγράφο, αγιογράφο και καθηγητή στην Σχολή κο Παύλο Σάμιο.

Η σχολή βρίσκεται κοντά στη λαχαναγορά σε μια μεγάλη έκταση που  υπήρχε εκεί ένα παλιό εργαστάσιο. Τα κτήρια είναι πανέμορφα  αν και τα είδαμε το βράδυ, κάποια στιγμή θα την επισκεφτώ και πρωί να τραβήξω και πρωινές φωτογραφίες. Βέβαια όλη η σχολή είναι ζωγραφισμένη με γκράφιτι, πράγμα που το θεωρώ εξαιρετικό γιατί είναι δείγμα ότι οι φοιτητές της, την αγαπούν και την διακοσμούν με διάφορα θέματα.

Επισκεφτήκαμε το εργαστήριο της αγιογραφίας, όπου εκεί ήταν ο γνωστός ζωγράφος ο Σάμιος που μας ξενάγησε στο χώρο και μας αποκάλυψε πολλά στοιχεία για την αγιογραφία. Ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που μας έκανε να μας παρουσιάσει ολόκληρο μάθημα.

Δυστυχώς δεν κάνω μαθήματα αγιογραφίας για να ξέρω αρκετά απ όσα ανέφερε, αλλά είχαν όλα μεγάλο ενδιαφέρον για μένα, γιατί άκουσα πρωτότυπα πράγματα για την συγκεκριμένη τέχνη. Οι φοιτητές του, φτιάχνουν με την τεχνική του φρέσκο σε ασβεστωμένους τοίχους διάφορα θέματα. Μετά από αρκετό καιρό, σβήνονται για να ξαναχρησιμοποιηθούν από άλλους.
Θα ήθελα να επισκεφτώ ξανά αυτό το χώρο.

πάνινη κούκλα 2 - Η χορεύτρια

Είχα ακούσει για το pinterest και επειδή στα μαθήματα για την κούκλα ερχόταν μια κυρία που είπε ότι έβγαλε πατρόν για κούκλα από εκεί, είπα να το δοκιμάσω και εγώ. Γράφτηκα λοιπόν στο site και τακτικά παίρνω μηνύματα για τα ενδιαφέροντά μου. Βέβαια από τα πρώτα που έψαξα ήταν το πατρόν και είπα να ξεκινήσω την κατασκευή. Αυτή τη φορά ήξερα πως θα φτιάξω μια χορεύτρια έτσι τα πράγματα ήταν εύκολα, ήθελα να έχει μακριά πόδια, να φορά ένα όμορφο φόρεμα χορού και πουέντ.

Βρήκα λοιπόν το πατρόν και αύξησα λίγο το μέγεθος των ποδιών. Δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου να φτιάξω πια το σώμα και να το ράψω με τη βελόνα και όχι με τη ραπτομηχανή!

Στην πράξη βέβαια ήθελα να είχε το σώμα μικρότερη περιφέρεια γιατί δεν ταιριάζει με χορεύτρια αλλά θα το παραβλέψουμε αυτό.
Είχε πάρει η Ειρήνη ένα κουβάρι μαλλί έτσι η χορεύτρια απέκτησε όμορφο μακρύ και πυκνό μαλλί.

Χρησιμοποίησα ένα χαρτόνι μεγάλο από κορν φλέικς και όχι το κομμάτι από το χαρτί υγείας όπως στην Κοκό. Έραψα τα μαλλιά μεταξύ τους και μετά πάνω στο κεφάλι της. Ετοίμασα τη φούστα της από ένα κομμάτι κουρτίνας και έβαλα από κάτω από αυτή ένα κομμάτι από μπουμπουνιέρα που το είχα φτιάξει για την Κοκό. Όπως τη βλέπετε στη φωτογραφία πάνω ήταν έτοιμη για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.

Άλλη μέρα ζωγράφισα το σώμα της με ακρυλικά χρώματα και έφτασε η ώρα για το πρόσωπο.

Άρχισα πάλι να ψάχνω στα βιβλία μου αλλά δεν βρήκα κάτι. Αυτή τη φορά θα της έφτιαχνα ένα όμορφο χαμόγελο. Τελικά έψαξα και σε κινούμενο σχέδια και βρήκα ότι θα μου άρεσε να έφτιαχνα κάτι σαν την Άννα από το frozen. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα αλλά έχει γλυκό βλέμα. Τα ακρυλικά χρώματα χύνονται πάνω στο πανί, αλλά δεν βρήκα άλλο τρόπο για να τη ζωγραφίσω.

Ακολούθησε η συνέχιση της ενδυμασίας, έφτιαξα δηλ το πάνω μέρος της φούστας και τις πουέντ. Απ ότι είδα συνηθίζεται να έχουν ακάλυπτους τους ώμους ίσως για να κινούνται ελεύθερα τα χέρια τους.

Έτοιμη για χορό, με παρέα τους φίλους της!!