Κοντά στο σπίτι μας βρίσκεται ένα ερειπωμένο κτήμα. Πριν λίγα χρόνια το σπίτι είχε και σκεπή μα κάποια στιγμή οι τοίχοι δεν άντεξαν το βάρος και βούλιαξε. όταν το επισκέφτηκα έμεινα ενθουσιασμένη από την εικόνα που μου έδωσε. Σκέφτηκα τι ξένοιαστοι θα ήταν αυτοί που το κατοικούσαν. Ένα μικρό εξοχικό σπίτι με κλασσικά ελληνικά χρώματα, που έχει ένα πανέμορφο κήπο με αμυγδαλιές, κορομηλιές, συκιά, πηγάδι με κρύο νεράκι . Αυτή η εικόνα όμως είναι παρελθόν, αλλά άφησε το στίγμα της.
το έργο αυτό είναι φτιαγμένο σε επίπεδα. πράγμα που δεν το συνηθίζω. Πρώτα ζωγράφισα τον ουρανό με την πρασινάδα. Μετά το σπίτι και μπροστά το πηγάδι. Στο τέλος πρόσθεσα τις αμυγδαλιές, ιδιαίτερα φορτωμένες σε σχέση με την αρχική εικόνα για να φανεί το χαρούμενο της εποχής. Ο ουρανός αντικαταστάθηκε από ένα όμορφο και απαλό θαλασσί, γιατί τη μέρα που τράβηξα την φωτογραφία είχε αρκετά σύννεφα και μια διάθεση βροχής.
Χαρακτηριστικό της φωτογραφίας η πόρτα του σπιτιού. Εκείνη τη στιγμή πέφτει πάνω της το ανοιξιάτικο φως του ήλιου από το γκρεμισμένο ταβάνι και φανερώνει το εσωτερικό του.
Λάδι
