Στο Μόναχο είχα στολίσει ένα δενδράκι με λουλούδια αμυγδαλιάς, χρησιμοποιώντας αληθινά κλωνάρια. Προτίμησα το άσπρο χρώμα στα λουλούδια της . Ήταν μια πολύ όμορφη γωνιά και την έχω παρουσιάσει στο η αμυγδαλιά.
Με την μετακόμιση μάζεψα την αμυγδαλιά και ήμουνα σίγουρη ότι θα την ξαναδημιουργούσα, άλλωστε το σενάριο ήταν να γίνει λυόμενη!!
Το θέμα είναι ότι το σπίτι μας είναι γεμάτο με δημιουργίες μου, πράγμα όχι και τόσο ευχάριστο για τους υπόλοιπους. Έτσι ένα δένδρο ξαφνικά στο καθιστικό θα ήταν κάπως δύσκολο να σταθεί. έπρεπε να ξεπεράσω το θέμα του νέου αντικειμένου, χρησιμοποιώντας ένα ήδη υπάρχον αντικείμενο. Το νέο απόκτημα θα έπρεπε να έχει μια χρηστικότητα για να βρει τη θέση του στο σπίτι. ένα φωτιστικό που υπήρχε για διάβασμα ήταν ότι πρέπει για την αμυγδαλιά μου. Βρήκα τα απαραίτητα: ύφασμα, κόλλα, και λίγη εφημερίδα και έτσι στήθηκε ο κορμός του δέντρου. Τα κλαδιά αποφάσισα να τα δημιουργήσω με σύρμα και ύφασμα για να είναι εύκαμπτα και να τα προσαρμόσω στο χώρο τους. Μετά ζωγράφισα το δέντρο με λάδι και ξανάβαλα τα ανθάκια. Βέβαια θα πρέπει να προσθέσω άλλα τόσα ανθάκια για να φανεί πόσο χαρούμενη είναι. Η παρατήρηση της αμυγδαλιάς αυτή τη φορά ήταν από το διπλανό κτήμα στο οποίο υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, ένα πηγάδι και αμυγδαλιές. Το σκηνικό αυτό ανήκει πια στην παλιά εποχή, όπου φαίνονται οι εποχές με ένα άλλο τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου