Στην αυλή του μουσείου του Θεόφιλου στην Ανακασιά
Αρχοντικό ασυντήρητο στην Ανακασιά
Σε μια πρόσφατη πασχαλινή εκδρομή, βρέθηκα στο Βόλο. Κάνοντας εξορμήσεις στις γύρω περιοχές, επισκέφτηκα και μια παραλία. Αν και ο ανοιξιάτικος καιρός δεν επιτρέπει το κολύμπι, παρά μόνο στους χειμερινούς κολυμβητές, μια βόλτα σε άδεια παραλία πάντα έχει τη δική της χάρη. Έχει όλα τα ξύλα που ξέβρασε η θάλασσα κατά την διάρκεια του χειμώνα, έχει καθαρά βότσαλα, καλοπλυμένα από τις τρικυμίες. Με τα πρώτα βήματα που έκανα στην ακροθαλασσιά, βρίσκω δυο τεράστια άσπρα βότσαλα. Μετά από λίγο συμπληρώνω τη χαρά μου, με ένα κομμάτι ξύλου,
Η πρώτη ιδέα είναι να τα αφήσω έτσι, κάτασπρα, μετά μια δεύτερη σκέψη μου λέει πως θα τους πήγαινε και λίγο ζωγραφική με κάτι που έχει σχέση με την περιοχή. Συνήθως τραβάω κάποιες φωτογραφίες με τοπία που μου κάνουν εντύπωση και κάποια στιγμή ασχολούμαι και μαζί τους. Είτε τις χαζεύω, είτε ξεκινώ κάποια από αυτές να τη "φτιάχνω".
Βρίσκω λοιπόν τα δυο θέματα που είχα κρατήσει και κοιτάζοντας τα βότσαλα διαλέγω τι θα φτιάξω και σε ποιό βότσαλο.
Στην αυλή του μουσείου του Θεόφιλου στην Ανακασιά, υπήρχε αυτό το μαύρο τραπέζι γεμάτο με λουλουδάκια από την πορτοκαλιά. Η μυρωδιά εκεί κοντά δυστυχώς δεν μπορεί να περιγραφεί. Σαν να είχε ανοιχτεί ένα μπουκαλάκι άρωμα. Ακριβώς από πίσω από το μουσείο που στεγάζεται σε αρχοντικό και αυτό, υπήρχε το παρακάτω αρχοντικό. Ασυντήρητο αλλά υπέροχο. Δεν ξέρω πόση ώρα το κοιτούσα και ευχόμουν να μην το αφήσουν να ρημάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου