η ελιά

Από τα αγαπημένα μου δέντρα είναι η ελιά. Εχω προσπαθήσει να τη μεγαλώσω στο σπίτι αλλά αυτή αρνείται. Μπορεί να είναι όμορφη φυτεμένη μέσα σε μια γλάστρα αλλά αν μείνει για πολύ καιρό αισθάνεται φυλακισμένη και ξεραίνεται. Είναι η δεύτερη προσπάθεια που κάνω για να αποκτήσω μια ελιά εδώ στο Μόναχο, το χειμώνα είναι μέσα στο σπίτι στους 25 βαθμούς και δεν ξέρει τι να κάνει, ρίχνει τα φύλλα της , βγάζει νέα, προσπαθεί να επιβιώσει. Την άνοιξη θα βγει στο μπαλκόνι, πέρσι είχε βγάλει και ανθάκια αλλά δεν κατάφερε να τα κρατήσει. Χώρια ότι θα μετακομίσει κιόλας, τι την περιμένει...
 Σκέφτηκα λοιπόν τότε, ότι θάταν όμορφο να την είχα συνέχεια κοντά μου όμορφη χωρίς να την έχω στη φυλακή. Έτσι πήρα πηλό και έφτιαξα τα φύλλα και τις ελίτσες της,  χρησιμοποιώντας για μοντέλο ένα κλαδάκι από πραγματική ελιά που βρίσκεται στο διπλανό στενό. Αυτή μάλιστα η ελιά, είναι στο χώρο της, με το χώμα της τον ήλιο της και όλα της τα καλά, βρίσκεται απέναντι από ένα δημοτικό σχολείο. Τεχνικά, ο κορμός είναι φτιαγμένος με σύρματα και απέξω είναι περασμένος με κομμάτια βαμβακερό πανί κολλημένο με ατλακόλ. Η βάση της είναι ένα κασπώ γεμισμένο με τσιμέντο και πέτρες για νά ναι βαριά και να την συγκρατεί. Το μπουκαλάκι του λαδιού είναι από την προηγούμενη που δεν τα κατάφερε να εγκλιματιστεί. Τα χρώματα που χρησιμοποίησα είναι ακρυλικά.